Hakmarrja ushtarake e Ukrainës: A mund ta përcaktojë ofensiva në territorin rus rezultatin e luftës

Rusia dhe Ukraina janë përfshirë në një betejë të rrënimit dhe asgjësimit të ndërsjellë pas sulmit befasues dhe historik dhe simbolik të Kievit, që rezultoi në pushtimin e parë të territorit rus që nga viti 1941 në provincën Kursk.

Por a mundet ky zhvillim i madh në front të përcaktojë rezultatin e luftës apo e nxit përballjen e Perëndimit me Rusinë?

Sipas Bloomberg, vlerësimi i Agjencisë Amerikane të Inteligjencës së Mbrojtjes (DIA) arrin në përfundimin se si Rusisë ashtu edhe Ukrainës i mungojnë aftësitë ushtarake për të kryer sulme të mëdha kundër njëra-tjetrës, duke çuar në një ngërç të mundshëm.

Sytë e ukrainasve janë te zgjedhjet e nëntorit në SHBA, rezultati i të cilave mund të ketë implikime dramatike në frontin ruso-ukrainas.

Volodymyr Zelensky dhe Kievi duan të krijojnë një vepër në terren, e cila do të jetë gjithashtu një kartë vendimtare në duart e tyre nëse dhe kur e gjejnë veten në tryezën e bisedimeve me Moskën.

Por kryesisht ata kërkojnë, duke paraqitur suksese në terren, të mbajnë gjallë angazhimin e Perëndimit për të vazhduar ndihmën të pakufizuar deri në arritjen e qëllimit përfundimtar që kanë vendosur, çlirimin e territoreve të pushtuara nga Rusia

.Sigurisht, ndihma nga Perëndimi nuk është plotësisht e kufizuar, pasi kufizimi për mospërdorimin e sistemeve kritike të armëve dhe raketave me rreze të gjatë për sulmet në tokën ruse mbetet ende, të cilin Moska ka paralajmëruar se do ta perceptojë si një sulm të drejtpërdrejtë të NATO-s ndaj Rusisë.

Në informacionet që nuk konfirmohen zyrtarisht, megjithatë, thuhet se urat që u vunë në shënjestër nga ukrainasit në lumin Sheim, me qëllim shkatërrimin e forcave ruse, janë goditur me raketa amerikane HIMARS.

Zelensky ka qenë i shpejtë në ditët e fundit për të thënë se përparimi ukrainas në Kursk vërtetoi se “vijat e kuqe” të Putinit janë një “bllof” dhe për këtë arsye partnerët perëndimorë duhet të ndihmojnë Ukrainën me të gjitha mjetet dhe të heqin kufizimin në përdorimin e sistemeve të armëve kundër Rusisë.

Ky është një vlerësim jashtëzakonisht i rrezikshëm që mund ta fusë Perëndimin në një konflikt të drejtpërdrejtë me Rusinë, me dimensione dhe implikime të paparashikueshme globale.

Sepse në ekuacionin e Zelenskyt, fakti që ende nuk ka pasur një përgjigje thelbësore dhe vendimtare nga Moska, merret parasysh me vendosmëri, por kjo nuk do të thotë se Rusia dhe Vladimir Putin nuk do të përgjigjen kur të jenë gati dhe në mënyrën që ata zgjedhin, duke  i sjellë një goditje të madhe Ukrainës. Natyrisht, as përparimi ukrainas në Kursk nuk do të thotë se Rusia është në prag të kapitullimit.

Dhe për Perëndimin, me sa duket, është jashtëzakonisht e vështirë të ndajë optimizmin e Zelenskit se fitimet në terren në Kursk ishin pika përcaktuese e luftës që përfundimisht i ktheu peshoren palës ukrainase.

Sepse tani për tani beteja e Kurskut nuk është vendosur dhe sigurisht që nuk është beteja përfundimtare e luftës.

Megjithatë, është fakt se ofensiva e Kievit në Kursk nxori në pah dobësitë e ushtrisë ruse dhe regjimit të Putinit në menaxhimin e një krize kaq të rëndësishme dhe kjo ndoshta krijon tundimin në qarqet e vijës së ashpër në Perëndim.

Sulmi dhe avancimi i Kievit në Kursk është një sukses i madh për ukrainasit, por mund të kthehet në një makth ushtarak për të dyja palët.

Moska nuk mund të qëndrojë indiferente ndaj pushtimit të territorit rus, ndërsa nga ana tjetër për Kievin tani mund të perceptohet si fillimi i përfundimit të luftës në favor të saj.

Dy fronte paralele janë tashmë të hapura në fushë. Forcat ukrainase po rrisin kontrollin mbi territorin rus në rajonin e Kursk, por në të njëjtën kohë ato po humbasin terren në Donbass, kështu që të dyja palët janë në gjendje të pretendojnë se po korrin fitore në terren.

Zelensky përcaktoi objektivat e ofensivës së Kurskut: krijimin e një zone sigurie që do të mbronte gjithashtu Kharkov, forcimin dhe përgatitjen më të mirë të forcave për vjeshtën e ardhshme dhe minimin e mëtejshëm të aftësive luftarake të Rusisë.

Ndërsa Kievi e konsideron me të drejtë “pushtimin” territorial në Kursk një sukses të madh, Moska po konsolidon në të njëjtën kohë pushtimin e saj në Donbass, duke përfunduar planin e madh për të shkatërruar të gjithë infrastrukturën e mbrojtjes që ukrainasit kishin krijuar në rajon që nga viti 2014.

Dhe forcat ukrainase po shkatërrojnë infrastrukturën në Kursk për të parandaluar ose vonuar një kundërsulm rus nëse të parët detyrohen të tërhiqen nga provinca ruse.

Megjithatë, lufta nuk është e panjohur për rajonin e Kursk. Dikur rajoni u pushtua nga mongolët dhe u pretendua gjatë shekujve nga perandoritë euroaziatike.

Gjatë Luftës së Dytë Botërore, periferitë e qytetit u bënë vendi i konfliktit më të madh të tankeve në histori, me Gjermaninë naziste që pësoi një disfatë dërrmuese nga duart e Bashkimit Sovjetik të rrethuar, por ende të fuqishëm.

Pothuajse njëzet ditë pas operacionit të papritur të ushtrisë ukrainase në rajonin Kursk të Rusisë, ende nuk është plotësisht e qartë se cili është qëllimi i Kievit. Pushtimi shkatërroi linjat e fortifikuara të Rusisë, duke kufizuar aftësinë e saj për të rikuperuar territorin e humbur pa një mobilizim masiv të ushtrisë tuse.

Ajo krijon një zonë më të madhe sigurie që mban, të paktën përkohësisht, sulmet ajrore dhe bombardimet e artilerisë ruse larg qyteteve dhe territoreve të Ukrainës. Dhe Kievi shpreson se ndoshta Rusia do të tërheqë disa nga trupat e saj nga territori ukrainas në mënyrë që tani të mbrojë territorin në Kursk, duke reduktuar kështu presionin që ekziston në Zaporizhia, Donbas dhe Kherson.

Në ndjekjet e Kievit janë edhe kapja e sa më shumë të burgosurve, të cilët do të përdoren për shkëmbim me ushtarët ukrainas të mbajtur në Rusi dhe me sa duket ruajtja e territoreve në Kursk do të jetë një kartë e rëndësishme në duart e ukrainasve në momentin e negociatave.

Por ajo që Kievi po përpiqet të shfrytëzojë duke pushtuar territore është një goditje e madhe për besueshmërinë e Putinit dhe destabilizimin e imazhit të tij si një lider i plotfuqishëm edhe brenda Rusisë.

Kievi zgjodhi të organizonte sulmin në Kursk në fshehtësi absolute, për të cilën nuk u informuan as aleatët dhe as forcat ukrainase që nuk morën pjesë në operacion.

Lind pyetja nëse po pret tani momentin e duhur për të sjellë një tjetër surprizë të pakëndshme për Rusinë, këtë herë duke hapur një front të ri në jug, në Detin e Zi, dhe kjo mund të shfaqet si një lëvizje e madhe për të shpërqendruar dhe për të shkëputur Krimenë nga Rusia.

Me një arsenal të përforcuar amfib (nga Suedia, Finlanda dhe vende të tjera) dhe Forcat Speciale me përvojë dhe efektive në operacionet detare, Ukraina ka shkaktuar tashmë viktima të shumta në flotën ruse, veçanërisht në Krime. Megjithatë, një operacion i tillë kërkon një fuqizim të konsiderueshëm të arsenalit ukrainas dhe nuk do të jetë aq i thjeshtë sa avancimi në Kursk.

/abcnews.al